…Nu Heeft hij hier ter plekke (achter mij, u ziet het hier) een gang gecreeerd een gang in een grote ruimte. Hij heeft maar 1 materiaal gebruikt en dat is aluminiumfolie. Als je straks door die gang heen loopt en je beweegt je er doorheen dan heeft het ook weer zo’n meervoudige zintuiglijke ervaring je ziet dingen je hoort dingen maar je voelt ook dingen. Je merkt dat jouw lichaam, jouw als persoon dat werk heel erg in werking stelt. Je zet het werk bijna aan als je er doorheen loopt. Terwijl je er alleen maar doorheen loopt. Je zult zien dat het in die gang je bevinden, een heel ander ervaring oproept, dan om die gang heen lopen. Je ziet je hebt een totaal andere ervaring in beweging, in geluid, maar ook visueel, want binnen in die ruimte is een heel andere lichtwerking dan buiten die ruimte. Het is net als je buiten die ruimte staat dat je (ten minste zo ervoer ik dat vanmorgen) dat je in de sneeuw staat en binnenin die ruimte heb je dat helemaal niet.

Een werk wat helemaal uit aluminiumfolie bestaat doet mij gelijk denken aan wat een belangrijke plek in de kunstgeschiedenis is The Factory van Andy Warhol uit de jaren 60, die helemaal met aluminiumfolie is bedekt. Het zou best kunnen dat dat weer zo’n inhoudelijke trigger van Jan is, want The Factory (een fabriek) en misschien is een Kunstacademie, waar dit natuurlijk de galerie van is, ook wel een beetje een fabriek waar mensen worden opgeleid. Massaal. Om een beroep uit te oefenen. Dat soort ladingen zitten er altijd wel in. Een belangrijk kenmerk van deze ruimte is dat het een soort verdubbeling is, een vergroten van de karakter van deze ruimte. Het is een sluis waar je doorheen loopt, een tunnel die deze ruimte is, en eigenlijk een hele merkwaardige galerie ruimte is, wordt door jan uitvergroot.

David Stroband (van gesproken tekst)
Kunsthistoricus en docent ABK